Ικόνιο, η αγιοτόκος πρωτεύουσα της Λυκαονίας
Mε αφορμή την γιορτή του Άγιου Αμφιλοχίου επισκόπου και πολιούχου Ικονίου στις 23 Νοεμβρίου. Δεν ξεχνάμε τις ρίζες μας.
Με την ευκαιρία της εορτής του πολιούχου του Ικονίου και σε ανάμνηση των εξ Ικονίου προερχομένων προσφύγων (κονιαλήδων) ανατρέχουμε στη ιστορία του:
Το Ικόνιο της Μικράς Ασίας υπήρξε σημαντικό κέντρο του μικρασιατικού ελληνισμού και αποτελούσε πόλη με ιδιαίτερο χαρακτήρα. Από το μεσαίωνα ακόμη ήταν έδρα μητρόπολης με συνολικό χριστιανικό πληθυσμό να ανέρχεται σε 53.225 πιστούς και την πόλη του Ικονίου να αριθμεί τους 3.000 ελληνορθόδοξους. Η ελληνική παιδεία ήταν ανεπτυγμένη σε όλες τις βαθμίδες: από νηπιαγωγεία μέχρι αστικές σχολές αρρένων και θηλέων. Στο Ικόνιο υπήρχαν επίσης δύο δυτικές σχολές.
Η ελληνική δραστηριότητα βέβαια κυριαρχούσε και στην οικονομία του Ικονίου και της ευρύτερης περιοχής (επαρχία Λυκαονίας) με κυριότερες επαγγελματικές ασχολίες αυτές της ταπητουργίας, της επεξεργασίας δερμάτων, την παραγωγή πυρίτιδας και την κτηνοτροφία. Κατασκευάζονταν επίσης τα διαδεδομένα στην Ανατολή πιλήματα (κετσέδες). Μετά την καταστροφή είναι οι εξ Ικονίου πρόσφυγες που θα φέρουν την τέχνη της ταπητουργίας στην Ελλάδα καθώς αυτή ήταν σχεδόν άγνωστη πριν την έλευση των προσφύγων.
Αγιολογικά, η περιοχή του Ικονίου έχει σημαντική θέση καθώς αποτελεί την πατρίδα πλήθους μαρτύρων όπως η Αγία Θέκλα , που υπήρξε η πρώτη γυναίκα απόστολος και πρωτομάρτυρας. Επίσης στην περιοχή βρισκόταν το φημισμένο Μοναστηριακό συγκρότημα του τοπικού αγίου Χαρίτωνος . Οι μουσουλμάνοι θεωρούσαν και αυτοί τον τόπο ιερό και ήταν σύνηθες το φαινόμενο να προσέρχονται εκεί για να προσευχηθούν και να συζητήσουν με τους Έλληνες μοναχούς.
Πρόσφυγες από το Ικόνιο διασκορπίστηκαν σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Μάλιστα στο Πέραμα Αττικής και την Καρδίτσα έχουμε περιοχές αμιγώς προσφυγικές με το όνομα Νέο Ικόνιο.
Το Ικόνιο της Μικράς Ασίας υπήρξε σημαντικό κέντρο του μικρασιατικού ελληνισμού και αποτελούσε πόλη με ιδιαίτερο χαρακτήρα. Από το μεσαίωνα ακόμη ήταν έδρα μητρόπολης με συνολικό χριστιανικό πληθυσμό να ανέρχεται σε 53.225 πιστούς και την πόλη του Ικονίου να αριθμεί τους 3.000 ελληνορθόδοξους. Η ελληνική παιδεία ήταν ανεπτυγμένη σε όλες τις βαθμίδες: από νηπιαγωγεία μέχρι αστικές σχολές αρρένων και θηλέων. Στο Ικόνιο υπήρχαν επίσης δύο δυτικές σχολές.
Η ελληνική δραστηριότητα βέβαια κυριαρχούσε και στην οικονομία του Ικονίου και της ευρύτερης περιοχής (επαρχία Λυκαονίας) με κυριότερες επαγγελματικές ασχολίες αυτές της ταπητουργίας, της επεξεργασίας δερμάτων, την παραγωγή πυρίτιδας και την κτηνοτροφία. Κατασκευάζονταν επίσης τα διαδεδομένα στην Ανατολή πιλήματα (κετσέδες). Μετά την καταστροφή είναι οι εξ Ικονίου πρόσφυγες που θα φέρουν την τέχνη της ταπητουργίας στην Ελλάδα καθώς αυτή ήταν σχεδόν άγνωστη πριν την έλευση των προσφύγων.
Αγιολογικά, η περιοχή του Ικονίου έχει σημαντική θέση καθώς αποτελεί την πατρίδα πλήθους μαρτύρων όπως η Αγία Θέκλα , που υπήρξε η πρώτη γυναίκα απόστολος και πρωτομάρτυρας. Επίσης στην περιοχή βρισκόταν το φημισμένο Μοναστηριακό συγκρότημα του τοπικού αγίου Χαρίτωνος . Οι μουσουλμάνοι θεωρούσαν και αυτοί τον τόπο ιερό και ήταν σύνηθες το φαινόμενο να προσέρχονται εκεί για να προσευχηθούν και να συζητήσουν με τους Έλληνες μοναχούς.
Πρόσφυγες από το Ικόνιο διασκορπίστηκαν σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Μάλιστα στο Πέραμα Αττικής και την Καρδίτσα έχουμε περιοχές αμιγώς προσφυγικές με το όνομα Νέο Ικόνιο.
Περίτεχνο μοτίβο από ύφασμα του Ικονίου.
Σπάραγμα κονιαλίδικης υφαντουργίας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου