Οι άνθρωποι αυτοί είναι μια κάποια λύση!

«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βάρβαρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.»
Κων. Καβάφης

Ευτυχώς που εμφανίστηκε στα πολιτικά μας πράγματα η Χρυσή Αυγή! Διαφορετικά, με τόσο πρόστυχη συμμορία στην εξουσία οι οδηγητές και προστάτες του λαού, του ντόπιου, και προπάντων του ξένου, γνωστοί και ως «αριστεροί», θα τα είχαν βρει μπαστούνια. Που να βρεις σήμερα τους Σκόμπιδες και τους Τσόρτσιλ και τις Βάρκιζες. Ο θεός να φυλάει, λοιπόν, τον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη. Χωρίς αυτούς η «αριστερά»...

θα βρισκόταν μπροστά σε υποχρεώσεις που δεν θα διανοούνταν ποτέ να αναλάβει. Τώρα έχει ένα υποκατάστατο, ώστε να συντηρεί ύπαρξη της. Μπορεί να κατεβαίνει στους δρόμους και να φωνάζει: «ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ»! Να προστατεύει ως κόρη οφθαλμού την ευλογημένη δημοκρατία μας, απ’ τον Μιχαλολιάκο που θέλει να την καταλύσει…

Δεν είναι βέβαια και πολύ δημοκρατία, όμως δεν είναι ούτε φασισμός (Ή μήπως είναι;). Η τρικομματική μας κυβέρνηση «εκλέχτηκε» βέβαια από ένα εκλογικό σώμα το οποίο, περιέργως, ξεπερνά αριθμητικά τον …συνολικό πληθυσμό της χώρας. Βέβαια, εκτός από τους ψηφοφόρους «εισαγωγής», ψηφίζουν και τα πληκτρολόγια της «ηλεκτρονικής διακυβέρνησης»! Η αποχή έφτασε τα τέσσερα εκατομμύρια, οι κυβερνητικές αποφάσεις παίρνονται εκτός Βουλής, με «πράξεις νομοθετικού περιεχομένου», όλοι οι κρατικοί θεσμοί, συν οι τράπεζες, ελέγχονται από Γερμανούς γκαουλάιτερ, όπως άλλωστε προβλέπει και η Συνταγματική Συνθήκη της Λισσαβόνας! Όσο για τους δυστροπούντες πολίτες υπάρχουν βέβαια και τα βιολογικά και χημικά μέσα (αν και απαγορευμένα εν καιρώ πολέμου), και τα ανάποδα γκλοπς των ΜΑΤατζήδων. Είναι δυνατό η «αριστερά» να αφήσει τέτοια δημοκρατία ανυπεράσπιστη, στο έλεος της φασιστικής Χρυσής Αυγής; Ποτέ των ποτών! Άλλωστε χωρίς «αντιφασισμό» η ύπαρξη της «αριστεράς» δεν θα είχε νόημα.

Το κατάλαβε ακόμα και ο Ευάγγελος, ο Μπενιζέλος, και εγκατέλειψε την ιδέα να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή. Υπό τις συνθήκες της νέας Κατοχής η «αριστερά»- ανάχωμα αλλά και καθεστωτικός μπράβος δεν θα μπορούσε να επιζήσει χωρίς «φασιστική απειλή». Οι βάρβαροι χρυσαυγίτες είναι γι’ αυτήν μια κάποια λύσις! Προσωρινή ωστόσο.

Η κοινωνία είναι αδύνατο να ξεπεράσει την κρίση της, όσο οι παραγωγικές της δυνάμεις δεν βρίσκονται κάτω από κοινωνικό έλεγχο, αλλά είναι αναρχούμενες, παραδομένες στον ανεξέλεγκτο ιδιώτη καπιταλιστή, είτε αυτός είναι τράπεζα, είτε κάτοχος μεγάλης παραγωγικής μονάδας. Και η σημερινή «αριστερά» από άποψη κοινωνικής βάσης αλλά και πολιτικού προσανατολισμού δεν είναι η δύναμη που θα αμφισβητήσει τις υπάρχουσες παραγωγικές σχέσεις. Η παρούσα κοινωνική κρίση, απ’ την οποία δεν υπάρχει ειρηνική διέξοδος, ανάγεται σε κρίση ηγεσίας της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών και των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Αν δεν λυθεί το πρόβλημα ηγεσίας των εργαζομένων η επικράτηση της φασιστικής βαρβαρότητας, στην χειρότερη μορφή που μπορεί να φανταστεί κανείς, θα γίνει αναπόφευκτη. Την ευθύνη μιας τέτοιας εξέλιξης δεν θα την έχει η Χρυσή Αυγή αλλά η «αριστερά» όλων των εκφυλιστικών παραλλαγών, που της κρατά ανοιχτό τον δρόμο, αλλά και οι προλεταριακοί αγωνιστές αν ολιγωρήσουν.

Το 2009 η Χρυσή Αυγή ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη. Στις εθνικές εκλογές αυτού του χρόνου έλαβε 19.636 ψήφους, ποσοστό 0,29%! Όμως, στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου 2010, χάρη στην παρέμβαση τους προηγούμενους μήνες στις κινητοποιήσεις των κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα και της Πλ. Αττικής, πείρε το αναπάντεχο -και για την ίδια- ποσοστό του 5,29% και ο Μιχαλολιάκος εκλέχτηκε δημοτικός Σύμβουλος στον πρώτο Δήμο της χώρας.

Ενάμιση χρόνο αργότερα, στις εθνικές εκλογές του Μαΐου 2012, η Χρυσή Αυγή αναδείχθηκε έκτο κόμμα με ποσοστό 6,97%, επιτυγχάνοντας για πρώτη φορά την είσοδό της στη Βουλή, με 21 βουλευτές. Ένα μήνα αργότερα, στις επαναληπτικές, παίρνει ποσοστό 6,92% περνάει μπροστά απ’ το ΚΚΕ, που πέφτει στην 7η θέση με ποσοστό 4,5%... Στα τέλη του 2012, δημοσκοπήσεις ανεβάζουν την Χρυσή Αυγή στην 3η θέση, προφανώς μετά τον ΣΥΡΙΖΑ και την Νέα Δημοκρατία. Η ραγδαία άνοδος της Χρυσής Αυγής, ενός ανύπαρκτου μέχρι χθες κόμματος, με στελέχη που τα χαρακτηρίζει πολιτικός πρωτογονισμός, οφείλεται στην στάση που τηρεί στο ζήτημα του αλλοδαπού εποικισμού της χώρας, μολονότι η θέση της είναι αντιφατική και διφορούμενη.

Πως εξηγείται αυτό; Λέτε να είναι ο ελληνικός λαός ρατσιστής, ξενόφοβος, εθνικιστής, φασίστας; Ή πρόκειται για συνέπεια της παγκοσμιοποίησης των αγορών, που γίνονται συστηματικά και βαθμιαία μια αγορά ενιαία, όπως η αγορά μιας μόνο χώρας, όπου εμπορεύματα, εργατική δύναμη, κεφάλαιο και υπηρεσίες μετακινούνται ελεύθερα, και η τιμή της εργατικής δύναμης εξισώνεται με βάση τον κατώτερο μισθό στο Μπαγκλαντές; Μήπως μέσω της ανάμιξης πληθυσμών αποδομούνται σκόπιμα και συστηματικά τα έθνη, κατά τα αμερικάνικα πρότυπα, και προωθείται η εγκαθίδρυση παγκόσμιας ολοκληρωτικής διακυβέρνησης; Συμβαίνουν όλα αυτά μπροστά στην μύτη μας; Ή πρόκειται για ευφάνταστους μύθους που διαδίδει ο γνωστός βιβλιοπώλης; Μήπως πόλεμοι και δυστυχία αναγκάζουν του πληθυσμούς να μεταναστεύουν, σε αντίθεση με τις προηγούμενες εποχές, …εποχές ειρήνης και των παχιών αγελάδων; Τα φαινόμενα αυτά εμφανίστηκαν, στην γνωστή κλίμακα, μόνο όταν κατέρρευσε το αντίπαλο δέος της ΕΣΣΔ και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Γιατί; Είναι απλή σύμπτωση; Τι απαντάει σ' αυτά τα εύλογα ερωτήματα η «αριστερά»; Μούγκα;

Παταρίσιος

Το παραπάνω κείμενο είναι το εισαγωγικό σημείωμα του 2ου Δελτίου Ενημέρωσης και Προτάσεων που κυκλοφορεί.

 Λαική Εθνική Κυριαρχία