Η τηλεπώληση της δημόσιας υγείας

Στο ΕΣΥ κατεβαίνουν οι πινακίδες των τίτλων από τις μονάδες που κλείνουν, για να αντικατασταθούν σύντομα από τις πινακίδες-πωλητήρια. Προφανώς η κρίση γεννά ευκαιρίες, ακόμη και για... φωνακλάδες τηλεπωλητές εκπομπών τρίτης κατηγορίας

Ο Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) διαλύεται. Η δημόσια υγεία κατακρημνίζεται. Ο πληθυσμός στη χώρα βρίσκεται σε παρατεταμένη και διαρκώς οξυνόμενη υγειονομική κρίση, με απρόβλεπτες και άκρως επικίνδυνες συνέπειες στο...

προσδόκιμο ζωής, την κοινωνική συνοχή και τη σωματική και ψυχολογική ευεξία του κάθε ατόμου. Η επαπειλούμενη «επανίδρυση» της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (ΠΦΥ) τερματίζει τον ούτως ή άλλως προβληματικό και υπονομευμένο βίο της δημόσιας και δωρεάν υγείας στην Ελλάδα, ξηλώνοντας τα τελευταία υπολείμματα του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) και των άλλων δομών, που έως πρότινος υπάγονταν στα ασφαλιστικά ταμεία.

Η κεντρική φιλοσοφία των δύο υπό εξέταση σχεδίων αναπροσανατολισμού και επανασχεδιασμού της ΠΦΥ (επιτροπή Σουλιώτη και Task Force) δεν διαφέρει: Μεταθέτει το σύνολο σχεδόν της ΠΦΥ στην «ελεύθερη αγορά», εξουσιοδοτώντας τον ΕΟΠΥΥ να αναλάβει το ρόλο του διαπραγματευτή και του αγοραστή. Σε μια «ελεύθερη αγορά» με τις στρεβλώσεις, τα ολιγοπώλια, τις προνομιακές, εκλεκτικές σχέσεις και συγγένειες και το πρόσχημα της υποτιθέμενης αποτυχίας του κράτους, του στο σύνολο των υπηρεσιών του, αυτός ο επανασχεδιασμός συνεπάγεται έναν ΕΟΠΥΥ όμηρο της ιδιωτικής αγοράς υγείας. Και για την ακρίβεια, των μεγαλοκαρχαριών της ιδιωτικής αγοράς υγείας. Πώς να προσπεράσει κανείς την πρόθεση του υπουργού Υγείας, Άδωνη Γεωργιάδη, να «απελευθερώσει» την αδειοδότηση για αξονικούς και μαγνητικούς τομογράφους, στη χώρα με τα υψηλότερα ποσοστά μαγνητικών και αξονικών τομογραφιών «για ψύλλου πήδημα» και με την υψηλότερη αναλογία τομογράφων στα ιδιωτικά και όχι στα δημόσια νοσοκομεία και θεραπευτήρια, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομική αιμορραγία των πολύπαθων ασφαλιστικών ταμείων; Αδιάψευστος μάρτυρας και τα στοιχεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Υγειονομικών Υπαλλήλων του ΕΟΠΥΥ, για ένα πλήθος πιο απλών ή συνηθισμένων εξετάσεων. Για παράδειγμα στον Πειραιά, μέσα στο 2011, για τις ίδιες εξετάσεις, ο ΕΟΠΥΥ πλήρωσε στη δημόσια Νομαρχιακή Μονάδα Υγείας, 2.390.845 ευρώ, ενώ για τις ίδιες εξετάσεις, στα ιδιωτικά κέντρα της ίδιας περιφέρειας, 9.374.925 ευρώ. Ίδιες εξετάσεις, ίδιες ανάγκες, ίδιοι ασθενείς, σχεδόν τετραπλάσιο κόστος στην ιδιωτική αγορά. Κατά τα άλλα, «τα χρέη πνίγουν τον ΕΟΠΥΥ» και «οι δημόσιες υποδομές έχουν αποτύχει»…

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και με βασικό πια όργανο αποφάσεων την απευθείας από τους υπουργούς Οικονομικών και Υγείας, Επιτροπή Διαπραγμάτευσης (θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον η στελέχωσή της), ο ΕΟΠΥΥ θα αναλάβει να γυαλίσει τα παπούτσια των μεγαλοεργολάβων της υγείας.

Ο Οργανισμός βέβαια δεν λειτουργεί σε αποστειρωμένο κοινωνικά και πολιτικά χρόνο και πεδίο. Από την ίδρυσή του, έπρεπε να αντιμετωπίσει και την ισχνή δημόσια χρηματοδότηση από τη φορολογία και τον προϋπολογισμό όσο και τη φθίνουσα πορεία των εσόδων του από την καλπάζουσα ύφεση, την ογκούμενη ανεργία και την εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή, λόγω της εξάπλωσης των ανασφάλιστων θέσεων υποαπασχόλησης. Τα ελλείμματά του σκαρφαλώνουν συνεχώς σε νέα ύψη, μέχρι τα επόμενα λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τις επόμενες μαζικές απολύσεις, που προκαλούν νέα ρεκόρ απώλειας εσόδων. Κάπως έτσι έφθασε να επιβαρύνει συνεχώς και με αυξητικές τάσεις τους κατ’ επίφαση δικαιούχους του, μέσα από τις συμμετοχές, τα ελάχιστα πακέτα παροχών και τις αυξήσεις στις εισφορές. Στο ίδιο πλαίσιο, οι πιο απαισιόδοξες προβλέψεις για το πλήθος των ανασφάλιστων και των εκτός υγειονομικού συστήματος πολιτών  επιβεβαιώθηκαν από τα πλέον αρμόδια χείλη, τον ίδιο τον διοικητή του ΕΟΠΥΥ, Δημήτρη Κοντό. Τρία εκατομμύρια εξήντα οκτώ χιλιάδες (3.068.000) συμπολίτες μας, αν δεν πληρώσουν αποκλειστικά από την τσέπη τους, αν δεν υποστούν βαρύτατες, οικονομικές θυσίες, αν δεν ξεπουληθούν στην κυριολεξία, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις έκτακτες ή χρόνιες περιπέτειες της υγείας τους. Κάπως έτσι πλημμυρίζουν οι διάδρομοι των Κοινωνικών Ιατρείων και των εθελοντικών οργανώσεων από τους άνεργους, τους νεόπτωχους, τους μετανάστες, τους απελπισμένους, κάπως έτσι, με τελευταίο κρούσμα στην Πάτρα, την περασμένη εβδομάδα, ορισμένες εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, διοικήσεις (δημόσιων κατά τα άλλα) νοσοκομείων στέλνουν στην εφορία χρέη άπορων ασθενών και τυπώνονται κατασχετήρια για μερικές εκατοντάδες ευρώ από νοσήλια.

Στην παρούσα φάση, η μετεξέλιξη του Οργανισμού έρχεται να επιδεινώσει τη ζοφερή εικόνα. Ο ΕΟΠΥΥ θα καλύπτει ένα όλο και μικρότερο πλήθος ασθενών, και πάλι με οικονομικούς και κοινωνικούς όρους, οι οποίοι θα δυσχεραίνουν διαρκώς. Θα είναι το «χρυσό αερόστατο» διάσωσης την κρίσιμη στιγμή ζωής ή θανάτου, μιας ελαχιστοποιημένης κατηγορίας δικαιούχων. Η εκροή των χρημάτων, οι χρηματοροές που ο ΕΟΠΥΥ ήδη χειρίζεται σαν τροχονόμος, άλλοτε επιταχύνοντας και άλλοτε επιβραδύνοντας την κυκλοφορία τους, θα αφορούν και θα αναφέρονται σε όλο και λιγότερες «επιχειρήσεις του χώρου της Υγείας», και σε αυτή την κατηγοριοποίηση θα ενταχθούν και τα δημόσια έως σήμερα, νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας του ΕΣΥ.

Αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους, υπονομευμένα στην στελέχωση και τον εξοπλισμό τους, αποσυντονισμένα λόγω της αύξησης των σχέσεων μερικής απασχόλησης ιατρών και νοσηλευτών, απαξιωμένα στη συνείδηση των ασθενών, λόγω της συστηματικής προπαγάνδας και των νέων εισιτηρίων για εξετάσεις και νοσηλεία, τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας του ΕΣΥ θα οδηγηθούν στην οικονομική ασφυξία και το λειτουργικό μαρασμό. Θα είναι κτίρια – φαντάσματα και υποδομές – κουφάρια , έως ότου εκποιηθούν, τσιμέντα, μηχανήματα και ανθρώπινο προσωπικό, στους περιβόητους επενδυτές – πειρατές, έναντι πινακίου φακής. Είπαμε, η κρίση γεννά ευκαιρίες.

Στους ηττημένους του πεδίου, συγκαταλέγονται ήδη και οι ιδιώτες ιατροί, φαρμακοποιοί και επαγγελματίες του παραϊατρικού χώρου, που βλέπουν τη μεν ηγεσία του υπουργείου Υγείας να τους αντιμετωπίζει ως προνομιούχους, υπεράριθμους και εν δυνάμει διεφθαρμένους, τον δε ΕΟΠΥΥ, να συμψηφίζει ή να απομειώνει μονομερώς τις οφειλές τους προς αυτούς, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι τα μεγάλα ιδιωτικά κέντρα και νοσοκομεία με τα μικρά ιατρεία και τα φυσικοθεραπευτήρια. Σε ένα τέτοιο ασφυκτικό, εργασιακό και οικονομικό περιβάλλον μόνο τυχαία δεν είναι η μαζική μετανάστευση νέων επιστημόνων, ιατρών και νοσηλευτών, που σπεύδουν να μάθουν γερμανικά ή σουηδικά και να μεταναστεύσουν στη διψασμένη για ειδικευμένο προσωπικό στην υγεία, Βόρεια Ευρώπη. Μόνο την τελευταία τριετία, έφυγαν 7.000 νέοι επαγγελματίες του χώρου της υγείας, κυρίως ιατροί και οδοντίατροι, ενώ, με τις ζοφερές προοπτικές που ανοίγει ο Καιάδας της «διαθεσιμότητας», των απολύσεων και της ανεργίας, υπολογίζεται ότι ακόμη 10.000 έμπειροι πια και με ικανή προϋπηρεσία ιατροί και νοσηλευτές θα φύγουν για το εξωτερικό, μέχρι το τέλος του 2014.

«Με ένα σμπάρο, πολλά τρυγόνια». Το μεγάλο πλήθος των φτωχών, ανέργων και αδύνατων αποκλείεται από τις υπηρεσίες υγείας και γίνεται έρμαιο των απίθανων πωλητών των διαφόρων «καρτών υγείας» αμφίβολης βασιμότητας και κάλυψης. Οι επαγγελματίες του χώρου εξωθούνται στην εργασιακή περιθωριοποίηση, την ανεργία και τη μετανάστευση, πωλώντας την εργατική τους δύναμη σε νοσοκομειακές μονάδες του εξωτερικού. Ο ΕΟΠΥΥ αποκόπτεται αργά και βασανιστικά από τα έσοδα και την αποστολή του, εκπίπτοντας σε μάνατζερ των μεγαλοεργολάβων της υγείας, που θα καθορίζει τις τιμές πώλησης προς τους ασθενείς-πελάτες. Στο ΕΣΥ κατεβαίνουν οι πινακίδες των τίτλων από τις μονάδες που κλείνουν, για να αντικατασταθούν σύντομα από τις πινακίδες-πωλητήρια. Προφανώς η κρίση γεννά ευκαιρίες, ακόμη και για φωνακλάδες τηλεπωλητές εκπομπών τρίτης κατηγορίας.

Του Γιάννη Νικολόπουλου από rednotebook
το είδαμε στο Γρεκί