Η ομιλία της Χαράς Νικοπούλου στην Καβάλα για την 25η Μαρτίου 1821.

Το Σάββατο 24 Μαρτίου 2012 η Χριστιανική Ορθόδοξη Αδελφότητα "ΖΩΗ" Καβάλας διοργάνωσε εορταστική εκδήλωση για την Εθνική Επέτειο της 25^ης Μαρτίου, με προσκεκλημένη ομιλήτρια τη δασκάλα Χαρά Νικοπούλου. Στην ομιλία της, που είχε τίτλο "Η Δωρικότητα τριών Ελλήνων", αναφέρθηκε στην απλότητα - λιτότητα - ταπείνωση των Λακεδαιμονίων....

α) Από αυτούς προερχόταν ο Λεωνίδας, που επέλεξε να θυσιαστεί για την πατρίδα του δίπλα στο στρατό του!

β) Με αυτήν ζούσε ο Σωκράτης και έτσι δεν ήθελε χρήματα για να μεταδώσει στους μαθητές του τη γνώση, μιας και είχε απλοποιήσει τη ζωή του τόσο πολύ που δεν τα είχε ανάγκη. Όταν, μάλιστα, τον κατηγόρησαν γι’ αυτό, είπε στους άλλους δασκάλους ότι και εκείνοι πρέπει να κάνουν τη ζωή τους λιτή και να μην χρειάζονται τα χρήματα. Η ομιλήτρια τόνισε ακόμη ότι το μεγαλύτερο μάθημα που έδωσε ο Σωκράτης ήταν ότι κάλεσε όλους τους μαθητές τους και υπακούοντας ήπιε μπροστά τους το κώνειο!

γ) Από το Δεσποτάτο του Μυστρά καταγόταν και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο οποίος, αν και αυτοκράτορας, ζούσε τόσο λιτά ώστε, όταν ο εχθρός έφτασε στα τείχη, έκανε την προσευχή του, έβγαλε την βασιλική του στολή και ντύθηκε στρατιώτης για να πολεμήσει στο πλευρό των ανδρών του!

Οι τρεις παραπάνω με την γενναιότητα, το θάρρος, την ταπείνωση και απλότητα κατάφεραν να «πατήσουν το θάνατο» και με το θάνατο τους να μείνουν ζωντανοί! Δεν αποχώρησε κανένας από το καθήκον του. Έμειναν να υπερασπιστούν την Ελλάδα, όπως ο Σαμουήλ στο Κούγκι, οι Σουλιώτισσες, ο Κολοκοτρώνης και τόσοι άλλοι! Με το θάνατο τους οδηγήθηκαν στην Ελευθερία!

 Τέλος, τέθηκε το δίλημμα «Ελευθερία ή Θάνατος»! Συνεχώς στη ζωή μας βρισκόμαστε μπροστά σ’ αυτό: Να προτιμήσουμε την «ελευθερία» πράττοντας το σωστό, το πρέπον, το θεάρεστο ή να ακολουθήσουμε το «θάνατο» κάνοντας υποχωρήσεις και συμβιβασμούς; Ζήτησε από τους ακροατές να αποφασίσουν φεύγοντας από την αίθουσα και να επιλέξουν: «Ελευθερία ή Θάνατος»!

Έκανε έκκληση σε όλους να μην αμαυρώνουν και να μην απέχουν από τις παρελάσεις! Τόνισε ότι οι παρελάσεις ανήκουν στους ήρωες της Ελλάδας είτε της 28ης Οκτωβρίου του 1940 είτε της 25ης Μαρτίου του 1821! Είναι η τιμή μας σε αυτούς που αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Κατανοεί τις δυσκολίες της ελληνικής οικογένειας, τις οικονομικές και όποιες άλλες. Έχουμε 363 μέρες να διαμαρτυρηθούμε, να επαναστατήσουμε και να εκδηλώσουμε τη δυσαρέσκεια μας στην πολιτική, στους πολιτικούς, σε ό,τι δε συμφωνούμε αλλά όχι αυτές τις 2 ημέρες. Είπε ότι και τους μαθητές της και τους γονείς αυτών το ίδιο προέτρεψε να κάνουν. Και μάλιστα στους μαθητές της εξήγησε ότι η παρέλαση μας, με το σώμα μας ίσιο, δείχνει την τιμή στους εθνομάρτυρες, που εκείνη τη στιγμή βρίσκονται όλοι από πάνω μας και μας σκεπάζουν. Αν κάποιος θεωρεί ότι αγωνίστηκε για την ελευθερία αυτού του τόπου και μπορεί να βάλει τον εαυτό του στο ίδιο σκαλοπάτι με αυτούς τους ήρωες, μόνο αυτός έχει δικαίωμα να τις χαλάει. Αλλά κανένας από εμάς δεν είναι…

Επίσης, απευθύνθηκε αρκετές φορές στις μητέρες, ζητώντας από αυτές να γαλουχήσουν έτσι τα παιδιά τους – ελληνόπουλα, ώστε να μην χρειάζονται «τείχη» για να σωθούν – προστατευθούν, όπως στη Σπάρτη που δεν είχε τείχη γιατί δε της χρειάζονταν. Δε θα χρειαστούν τα «τείχη» (τα «μη» και τα «πρέπει» και οι περιορισμοί) γιατί αυτά θα τα έχουμε χτίσει μέσα τους!

Ακόμη πρότεινε μία Κυριακή μετά τη νηστεία, να γεμίσουμε το ψυγείο με αρκετά νόστιμα τρόφιμα, να στρώσουμε το καλό μας τραπέζι με το καλό μας τραπεζομάντηλο και να βάλουμε πάνω του ζυμωτό ψωμί και ελιές. Και μάλιστα να είμαστε χαρούμενοι με εορταστική διάθεση. Να το κάνουμε αυτό για να καταλάβουν τα παιδιά μας ότι στην Ελλάδα η ελιά και το ψωμί είναι η βασική τροφή που μεγάλωσε και ανέθρεψε τόσες γενιές στο πέρασμα των αιώνων. Και αν το κάνουμε αυτό νιώθοντας ότι έχουμε γιορτή, παρόλο που θα τρώμε αυτά τα δύο μόνο, παρά το γεμάτο μας ψυγείο, ακόμη και όταν θα έρθει η ώρα να είναι το ψυγείο μας άδειο και θα έχουμε μόνο ψωμί και ελιά, πάλι να χαίρονται σαν να έχουν γιορτή!!!»