Ένα άθλιο τέλος ή μια αθλιότητα χωρίς τέλος;

Γράφει ο Νίκος Βραχασωτάκης

Ας περάσουμε για αρχή στην αθλιότητα χωρίς τέλος που είναι το γνωστό σε όλους μας μνημόνιο, το οποίο μέσα σε 2,5 χρόνια μας ισοπέδωσε κυριολεκτικά.

Μας έφεραν ένα μνημόνιο αδιαπραγμάτευτο τελείως το οποίο ήρθε γιατί μας είπαν πως...

 το χρέος του 2009 δεν ήτανε βιώσιμο και η χώρα συνεπώς οδεύει προς άτακτη χρεοκοπία.

Σήμερα, σχεδόν 3 χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο η χώρα παρακμάζει, 1.500.000 άνεργοι, 400.000 περίπου επιχειρήσεις έκλεισαν, μισθοί και συντάξεις πείνας που δεν φτάνουν ούτε για τα απαραίτητα, ένα κράτος πρόνοιας που τείνει να γίνει χειρότερο από αυτό των υπανάπτυκτων χωρών και ένα χρέος που ανεβαίνει με πολύ γρήγορους ρυθμούς.

Και γιατί όλες αυτές οι θυσίες;

Για να φτάσουμε το χρέος μας στα επίπεδα του 2009 το οποίο όμως δεν είναι βιώσιμο και γι' αυτό υπογράψαμε το μνημόνιο ένα!

Όπως καταλαβαίνει κάθε λογικός άνθρωπος οι τύποι ψεύδονται και μάλιστα το κάνουν απροκάλυπτα και με μεγάλο θράσος ενώ παράλληλα προκαλούν με τις δηλώσεις τους και τα κροκοδειλίσια δάκρυα περί θυσιών που πρέπει να κάνουν οι Έλληνες την στιγμή που οι ίδιοι απολαμβάνουν προνόμια βασιλιάδων.

Από την άλλη όμως έχουμε το άθλιο τέλος που μας παρουσιάζουν τα ΜΜΕ σε περίπτωση που σταματήσουμε να πληρώνουμε τοκογλυφικούς τόκους και βγούμε από το ευρώ.

Αφενός δεν μπορεί να μας βγάλει κανείς από το ευρώ και επειδή οι Ευρωπαίοι την έχουνε μυριστεί την δουλειά και το τι πάει να γίνει στην Ελλάδα βγαίνουν συνεχώς και μας καθησυχάζουν πως δεν θα φύγουμε από το ευρώ, και αφετέρου αρνούμαι να στερηθώ τα βασικά εγώ , τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου δανειζόταν με επιτόκιο 20%, να δημευθούν οι περιουσίες των μιζαδόρων αν θέλουν να βρουν λεφτά.

Ας υποθέσουμε όμως πως τα πράγματα δεν πάνε καλά και βγαίνουμε από το ευρώ και γυρνάμε στην δραχμή, σίγουρα θα περάσουμε άσχημα για κάποιο διάστημα αλλά θα έχουμε την ελπίδα πως θα ανακάμψουμε χωρίς να έχουμε κανέναν Σόιμπλε να μας κουνάει το δάχτυλο, καμία Μέρκελ να μας ζητάει δημοψηφίσματα και να μην χρειάζεται να γλύφουμε κανέναν Ολλάντ.

Όσο πιο γρήγορα ξεμπλέξουμε με το μνημόνιο τόσο πιο γρήγορα θα έρθει η ανάπτυξη και η ευημερία στην χώρα μας, το μνημόνιο είναι αποδεδειγμένα καταστροφή και αυτοί που το υποστηρίζουν ακόμα είναι αυτοί που είτε έχουν συμφέροντα είτε έχουν να βγουν από το σπίτι τους από τότε που άκουσαν το ''λεφτά υπάρχουν''.
Εγώ προσωπικά δεν θα πάρω από τις συνταγές καταστροφής που μας δίνει το ΔΝΤ το όποιο όπου πήγε έφυγε με κλωτσιές.

Θα το ρισκάρω και θα επιλέξω τον άγνωστο δρόμο και όχι εκείνον που με περιμένουν τα λιοντάρια, η τύχη άλλωστε βοηθάει τους τολμηρούς και όχι τους μοιρολάτρες που έχουν αποδεχθεί πως θα ζήσουν και θα πεθάνουν με μνημόνιο.