Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ

- "Μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε προς τα που να τραβήξω από εδώ;"


- "Αυτό εξαρτάται κατά πολύ από το που θες να πας..." είπε η γάτα.



- "Δε με ενδιαφέρει που..." είπε η Αλίκη.
- "Τότε δεν έχει σημασία ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσεις..." είπε η γάτα.

Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων - Λιούις Κάρολ.



Με την πλύση εγκεφάλου, ξεχάσαμε γιατί ζούμε. Ενας ολόκληρος θίασος από καλοπληρωμένους "έγκριτους δημοσιογράφους", "έμπειρους πολιτικούς" και "διακεκριμένους οικονομολόγους", μιλάνε ασταμάτητα με στοιχεία και νούμερα, ποσοστά και πιθανότητες λες και οι ζωές μας είναι ασκήσεις σε διαγώνισμα λογιστικής.  Ολη μέρα από τα τηλεοπτικά παράθυρα αποτιμούν την αξία της ανθρώπινης ζωής, της πατρίδας, της φύσης, και της αξιοπρέπειας μας λες και είναι χαλασμένο εμπόρευμα.

Ολοι αυτοί οι παλιάτσοι,...

παρότι χωρισμένοι σε ομάδες, πράσινες, κόκκινες, μπλε, μαύρες, δουλεύουν στον ίδιο θίασο. Εργάζονται για τα ίδια αφεντικά. Αλλάζουν στολές και μακιγιάζ, αλλάζουν τσιριμόνιες και κάθε τέσσερα χρόνια διαγωνίζονται για να διαλέξουμε ποιος από τους παλιάτσους θα είναι ο πρωταγωνιστής της φετινής παράστασης.

Ο θίασος έχει χρεοκοπήσει. Οι παλιάτσοι δεν κρατάνε πια ούτε τα προσχήματα. Μαλώνουν μπροστά στον κόσμο μεταξύ τους για το ποιος έφταιξε για τη χρεοκοπία και δείχνουν με το χεράκι ο ένας τον άλλον σαν άτακτα μωρά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έφταιξε ούτε η διεύθυνση, ούτε οι ίδιοι οι παλιάτσοι που εκτελούν εδώ και χρόνια τα ίδια νούμερα και δεν τα χουν πετύχει ούτε μία φορά.  Το συμβούλιο τους αποφάσισε ότι για όλα φταίνε οι πελάτες. Ναι. Οι πελάτες. Αυτοί που πλήρωναν εισιτήριο και καθόνταν και βλέπανε την παράσταση, ξανά και ξανά, επευφημώντας κάθε φορά τον αρχιπαλιάτσο  που μοίραζε δωρεάν θέσεις. Οι πελάτες που κάτσανε στις δωρεάν θέσεις. Οι τζαμπατζήδες. Και οι κανονικοί πελάτες που πλήρωναν τόσα χρόνια και δεν έκαναν τίποτε από όλα αυτά, κι αυτοί φταίνε. Για την ακρίβεια, αυτοί θα πληρώσουν μεγαλύτερο εισιτήριο. Υποχρεωτικό εισιτήριο. Αλλιώς θα αμολύσουν τους ελέφαντες στο χωριό. Οχι, δε φταίει ούτε η διεύθυνση, ούτε το προσωπικό. Φταίω εγώ. Και φταις και εσύ.

Ολους αυτούς τους έχω σιχαθεί. Και αυτούς και τους ειδικούς, και τους καθηγητές, και τους δημοσιογράφους, και τους πολιτικούς. Ολους. Θέλω να βγω στο δρόμο και να αρχίσω να ουρλιάζω ΣΚΑΣΤΕ! ΒΟΥΛΩΣΤΕ ΤΟ ΠΙΑ! ΦΤΑΝΕΙ! Δε θέλω να ακούσω άλλο πια για ποσοστά, δε θέλω να ακούσω για δισεκατομμύρια, δε θέλω να ακούσω τι είπε ο κάθε διεθνής γραβατωμένος απατεώνας, δε θέλω να μάθω τι αποφάσισαν άλλοι για μένα. Η υπομονή μου έχει τελειώσει. Σας βαρέθηκα. Από εδώ και μπρος, δε θα σας λαμβάνω καν υπ' όψη. Δεν υπάρχετε πια από εδώ και εμπρός για εμένα. Στον κόσμο που οραματίζομαι, δεν υπάρχει θέση πια για εσάς.

Ξέρω ότι το ίδιο συμβαίνει και με τον κόσμο που οραματίζεστε και εσείς. Οτι δεν υπάρχει εκεί πια θέση για εμένα. Αρα έχουμε πόλεμο. Σας προειδοποιώ όμως ότι πίσω από εμένα έρχονται πολλοί. Και όλοι μαζί, είμαστε πιο δυνατοί.  Πίσω από κάθε δυσκολία, υπάρχει μια ευκαιρία. Όσο πιο μεγάλη η δυσκολία, τόσο πιο μεγάλη η ευκαιρία. Σήμερα, που ο λαός μας περνάει πολύ δύσκολες στιγμές, έχουμε μπροστά μας μια τεράστια ευκαιρία. Δεν την βλέπουμε. Οι παλιάτσοι φροντίζουν γι αυτό. Με τα νούμερα τους μας αποσπούν την προσοχή. Ομως η ευκαιρία είναι εκεί. Μια τεράστια ευκαιρία για αλλαγή.

συνέχεια εδώ 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ
"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει."

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ
Απάντηση στο Ρουσίτ Πασά στα 1822

''Πασά μου, μου στέλνεις ένα μπουγιουρντί, μου λες να προσκυνήσω, και εγώ πασά μου ερώτησα τον πούτσο μου τον ίδιο, και αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν ερθείς επάνω μου ευθύς να πολεμίσω''

Και απάντηση στον Σιλιχτάρ Μπόδα στα 1823

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε «από ημάς» συνθήκην με «έναν» κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! - Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο''

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί."

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
















Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση. Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα...

(Μέρος του λόγου που εκφώνησε ο Κολοκοτρώνης στην Πνύκα).

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι’ αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ και γι αυτό με λεν και ξυπνητήρι…

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Είδα στον ύπνο μου τον Παύλο τον Μελά, να παίρνει σάρκα για να πει μια ιστορία για κάποια αγέρωχα κι αδούλωτα μυαλά, που προδιαγράφουν της Πατρίδας την πορεία. .
..

Είχ’ η μορφή του θλίψη, πόνο και οργή, για αυτούς που σήμερα τις τύχες μας ορίζουν, που ασελγούν πάνω σ΄ανθρώπους και σε γη και καθετί Ελληνικό το αφορίζουν.
...
Μέσα στην μπλε του την αντάρτικη στολή και με το χέρι του στη μαύρη τη πιστόλα, δίνει στους άντρες του ξανά την εντολή Ελευθερία και Πατρίδα πάνω από όλα!
...
Αν θες στον ύπνο σου να έρθει ο Μέλας μαζί μ’ αγγέλους, σκοτωμένα παλικάρια, να σε τραβήξουν απ ’τον δρόμο που τραβάς, για να βαδίσεις τα δικά τους τα αχνάρια... ..
.
φέρε στα μάτια σου του Παύλου τη στολή, ορκίσου πάνω της, πως δεν θα τον προδώσεις και συρε να βρεις την δική σου εντολή αφού τον ύπνο του εχθρού μας θα στοιχειώσεις.

  © Free Blogger Templates 'Greenery' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP