Αυτοκτόνησε ο Aaron Swartz / Μανιφέστο Αντάρτικου Ανοικτής Πρόσβασης

Στις 11 Ιανουαρίου 2013 αυτοκτόνησε ο 26χρονος Aaron Swartz, προγραμματιστής και ακτιβιστής της ελευθερίας του internet. Ο Aaron Swartz ξεκίνησε προγραμματισμό ως παιδί και σε ηλικία μόλις 14 ετών δημιούργησε την προδιαγραφή RSS.

Αντιμετώπιζε ποινή 35 ετών φυλάκισης σε δίκη που θα ξεκινούσε τον  επόμενο μήνα επειδή...
κατέβασε εκατομμύρια ακαδημαϊκές εργασίες από το  αρχείο JSTOR σκοπεύοντας να τις διαθέσει ελεύθερα.

Ακολουθεί κείμενό του:

Μανιφέστο Αντάρτικου Ανοικτής Πρόσβασης

Η πληροφορία είναι δύναμη. Όμως, όπως κάθε δύναμη, υπάρχουν εκείνοι που  θέλουν να την κρατήσουν για…

τον εαυτό τους. Ολόκληρη η παγκόσμια  επιστημονική και πολιτιστική κληρονομιά, η οποία δημοσιεύθηκε στη  διάρκεια των αιώνων σε βιβλία και περιοδικά, ολοένα ψηφιοποιείται και  κλειδώνεται από μια χούφτα ιδιωτικές εταιρείες. Θέλετε να διαβάσετε τις  δημοσιεύσεις που έχουν τα πιο διάσημα αποτελέσματα των επιστημών; Θα  πρέπει να στείλετε τεράστια ποσά σε εκδότες, όπως η Reed Elsevier.

 Υπάρχουν εκείνοι που αγωνίζονται για να αλλάξει αυτό. Το Κίνημα Ανοικτής Πρόσβασης έχει αγωνιστεί γενναία για να διασφαλιστεί ότι οι επιστήμονες δεν μεταβιβάζουν τα πνευματικά δικαιώματα τους, αλλά αντί αυτού  εξασφαλίζεται ότι η εργασία τους δημοσιεύεται στο Διαδίκτυο, σύμφωνα με  όρους που επιτρέπουν σε όλους να έχουν πρόσβαση. 

Αλλά ακόμη και κάτω από τα καλύτερα σενάρια, το έργο τους θα είναι διαθέσιμο μόνο για τα  πράγματα που δημοσιεύονται στο μέλλον. Τα πάντα μέχρι τώρα έχουν χαθεί. Αυτό είναι πάρα πολύ υψηλό τίμημα. 

Ο εξαναγκασμός των ακαδημαϊκών να  πληρώνουν χρήματα για να διαβάσουν το έργο των συναδέλφων τους; Σαρώνουν ολόκληρες βιβλιοθήκες, αλλά μόνο για όσους επιτρέπει το Google να τα  διαβάσουν; 

Παρέχουν επιστημονικά άρθρα σε ελίτ πανεπιστήμια στον Πρώτο  Κόσμο, αλλά όχι στα παιδιά του Παγκόσμιου Νότου; Είναι εξωφρενικό και  απαράδεκτο.
«Συμφωνώ», πολλοί λένε, «αλλά τι μπορούμε να κάνουμε; Οι εταιρείες που  κατέχουν τα πνευματικά δικαιώματα, κερδίζουν τεράστια χρηματικά ποσά  χρεώνοντας την πρόσβαση, και αυτό είναι απολύτως νόμιμο – δεν υπάρχει  τίποτα που μπορούμε να κάνουμε για να τους σταματήσουμε». 

Αλλά υπάρχει  κάτι που μπορούμε να κάνουμε, κάτι που ήδη γίνεται: μπορούμε να  αντεπιτεθούμε. Όσοι έχουν πρόσβαση σε αυτούς τους πόρους – φοιτητές, βιβλιοθηκονόμοι, επιστήμονες – έχουν ένα προνόμιο. Μπορείτε να τροφοδοτήσετε την γνώση  στον υπόλοιπο κόσμο που είναι αποκομμένος. 

Αλλά εσείς δεν χρειάζεται – πραγματικά, ηθικά, δεν μπορείτε – να κρατήσετε αυτό το προνόμιο μόνο για τον εαυτό σας. Έχετε καθήκον να το μοιραστείτε με τον κόσμο. Και  πρέπει: να μοιράσετε κωδικούς πρόσβασης στους συναδέλφους, να  εκπληρώσετε αιτήματα λήψης για τους φίλους. Εν τω μεταξύ, όσοι έχουν αποκλειστεί δεν στέκονται σιωπηλοί.

 Έχουν  ξεγλιστρήσει μέσα από τρύπες και έχουν αναρριχηθεί πάνω από φράχτες, απελευθερώνοντας τις πληροφορίες που έχουν κλειδωθεί από του εκδότες και τις μοιράζονται με φίλους. 

Αλλά όλη αυτή η δράση συνεχίζεται στο σκοτάδι, κρυμμένη υπόγεια. Αυτό  λέγεται κλοπή ή πειρατεία, σαν το μοίρασμα του πλούτου της γνώσης να  είναι το ηθικό ισοδύναμο της λεηλασίας ενός πλοίου και της δολοφονίας  του πληρώματός του. Αλλά η κοινή χρήση δεν είναι ανήθικη – είναι μια  ηθική επιταγή. Μόνο οι τυφλωμένοι από την απληστία θα αρνηθούν να  επιτρέψουν σε έναν φίλο να δημιουργήσει ένα αντίγραφο.

 Οι μεγάλες εταιρίες, φυσικά, είναι τυφλωμένες από την απληστία. Οι νόμοι βάσει των οποίων λειτουργούν το απαιτούν – οι μέτοχοί τους θα  εξεγερθούν με οτιδήποτε λιγότερο. Και οι πολιτικοί έχουν εξαγοραστεί, περνώντας νόμους που τους δίνουν την αποκλειστική εξουσία να αποφασίζουν ποιος μπορεί να κάνει αντίγραφα. 

Δεν είναι δικαιοσύνη το να ακολουθείς άδικους νόμους. Ήρθε η ώρα να  φέρουμε στο φως και, με την μεγάλη παράδοση της πολιτικής ανυπακοής, δηλώνουμε την αντίθεσή μας σε αυτή την ιδιωτική κλοπή του δημοσίου  πολιτισμού. Πρέπει να πάρουμε την πληροφορία, όπου κι αν είναι αποθηκευμένη, να  κάνουμε αντίγραφα και να τα μοιραστούμε με τον κόσμο. 

Πρέπει οτιδήποτε  δεν καλύπτεται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας να τα  αρχειοθετήσουμε. Πρέπει να αγοράσουμε μυστικές βάσεις δεδομένων και να  τις βάλουμε στον παγκόσμιο ιστό. 

Θα χρειαστεί να κατεβάσετε επιστημονικά περιοδικά και να τα ανεβάσετε σε δίκτυα κοινής χρήσης. Πρέπει να  αγωνιστούμε σε αντάρτικο για την ανοιχτή πρόσβαση. Με αρκετούς από εσάς, σε όλο τον κόσμο, δεν θα στείλουμε μόνο ένα ισχυρό μήνυμα αντίθεσης στην ιδιωτικοποίηση της γνώσης – θα το κάνουμε  παρελθόν. Θα έρθετε μαζί μας; Aaron Swartz Ιούλιος 2008, Eremo, Ιταλία

πηγή