Είσαι το αμόνι, είσαι η φωτιά, είσαι το σίδερο που παίρνει μορφή και γίνεται όπλο…

Τι γίνεται πατριώτη και αδερφέ; Γιατί σκύβεις; Γιατί δέχεσαι αυτά που οι πληρωμένοι δήμιοι σου χρεώνουν; Γιατί δέχεσαι την ήττα πριν καν δώσεις τον αγώνα;

Για να καταλάβουμε κάποια πράγματα, λοιπόν. Δεν είμαστε χανουμάκια. Χανουμάκια γίνονται μόνο εκείνοι που το θέλουν. Θύματα έντονων ψυχολογικών επιχειρήσεων είμαστε. Και αυτό που γίνεται...

 στην χώρα σήμερα, προετοιμάστηκε επί πολλά χρόνια (μόνο το νόμο περί ευθύνης των υπουργών να δείτε, θα καταλάβετε). Κατόρθωσαν και "ενοχοποίησαν" ένα τμήμα του λαού. Το έκαναν μία φορά. Μετά το επανέλαβαν σε άλλο τμήμα και ούτω καθεξής... Πανάρχαιη η μέθοδος του «διαίρει και βασίλευε». Γνωστή η μέθοδος του λύκου που ξεμοναχιάζει το θύμα του πριν επιτεθεί. Με το σύστημα αυτό, αυτοί που τάχατες μας κυβερνάνε, έχουν διαλύσει τις άμυνες της Ελληνικής κοινωνίας και συνεχίζουν ακάθεκτα στον τομέα της προπαγάνδας και των ψυχολογικών -συνεχώς κλιμακούμενων ποσοστικά και ποιοτικά- επιχειρήσεων.

Το ζήτημά τους είναι να πιστέψουμε ότι είμαστε "χανουμάκια" ή "κότες". Και ξέρεις γιατί; Γιατί όταν θα μας έχουν νικήσει στο μυαλό, τότε δεν θα χρειαστεί να μας αντιμετωπίσουν καν, θα είμαστε ηττημένοι. Λυπάμαι πολύ, αλλά το σφάξε με αγά μου, ν' αγιάσω, βγήκε από ολιγόψυχους που δεν θέλανε να σκεφτούνε πως μπορούν να σφάξουν αυτοί τον αγά…

Θα σου πω κάτι, αδερφέ μου. Ξέρεις γιατί είναι πράγματι σπουδαίος ο Ελληνισμός; Το Ελληνικό πνεύμα και όλα τα άλλα γεννήθηκαν μέσα από την μάχη με σπουδαίους και πανίσχυρους αντιπάλους. Προσέγγισε ιστορικά το θέμα. Κάθε φορά που ο Ελληνισμός δοκιμαζόταν, γινόταν και καλύτερος. Στα μετέπειτα χρόνια της ό,ποιας κρίσης, μεταλαμπάδευε το πνεύμα του (π.χ. Ρωμαίοι). Όταν έγινε η πτώση του Βυζαντίου, αναγεννήθηκε η Ευρώπη.

Κάθε φορά που οι Έλληνες έδιναν μεγάλες μάχες (είτε τις κέρδιζαν, είτε τις έχαναν) κέρδιζε η ανθρωπότητα σε πνεύμα, σε πολιτισμό, σε ήθος...

Εμείς, είμαστε το αμόνι, εμείς είμαστε και η φωτιά. Εμείς είμαστε και το σίδερο που χτυπιέται και παίρνει μορφή...

Από εμάς σήμερα βλέπουν οι Ευρωπαίοι που οδηγούνται εάν σκύψουν το κεφάλι.

Από εμάς θα μάθουν πολύ σύντομα οι Ευρωπαίοι πως θα αποτινάξουν τον ζυγό.

Όταν θα το κάνουμε, θα κατηγορηθούμε από τους εκτελεστές μας. Θα συκοφαντηθούμε και θα το πιστέψουν όλοι πως εμείς θα είμαστε οι υπεύθυνοι για το κακό (πτώση του ευρώ, διάλυση της ευρωζώνης, ίσως και μεγάλος πόλεμος) που ετοίμασαν προσεκτικά ως φόβητρο των λαών.

Όμως, επειδή ο χρόνος είναι ο μεγάλος καταλύτης των πάντων, θα αναδείξει το μεγαλείο των σύγχρονων Ελλήνων, που υπέμειναν για το κοινό καλό, αλλά και που ξεσηκώθηκαν, δείχνοντας τον πραγματικό δρόμο της λύτρωσης.

Κάντε υπομονή, έχουμε δρόμο δύσκολο, με εκπλήξεις και ελπίζω χωρίς αίμα... Αυτό το αίμα που είναι έτοιμο να ρίξει το σύστημα που θέλει να μας υποτάξει. Και έχει όλους τους μηχανισμούς, όλα τα εργαλεία για να το κάνει αυτό.

Το παρακράτος των κουκουλοφόρων έχει δημιουργηθεί για να δίνει λύσεις στο σύστημα αυτό. Στο παρακράτος όμως, βρίσκονται και οι κεφαλές των διαμαρτυριών (συνδικαλιστές). Μην περιμένετε να γίνει κάτι, όταν οι οργανωτές της διαμαρτυρίας μας είναι και συνένοχοι των όσων συμβαίνουν.

Αφήστε τα πράγματα να συμβούν. Ο λαός μας, σήμερα ζυμώνεται πολύ γρήγορα, επειδή το σύστημα βιάζεται να εγκαθιδρύσει και επισήμως την ισχύ του. Και είναι το τραγικό λάθος εκείνων που μας θέλουν δούλους. Και είναι λάθος, επειδή βιάζονται, επειδή έβαλαν μέσα στα "υλικά" και έναν επιταχυντή των διαδικασιών. Και αυτός ο «επιταχυντής» ζυμώνει πιό γρήγορα τον λαό.

Ναι, θα υποφέρουμε και πρέπει να υποφέρουμε για να μπορέσουμε να μάθουμε τι λάθη κάναμε, για να μην τα επαναλάβουμε.

Ναι, θα υποφέρουμε, επειδή ένα σημαντικό τμήμα συμπολιτών μας δεν έχει μάθει να παλεύει και να αγωνίζεται, αλλά περιμένει σαν ζητιάνος να του δώσουν ψίχουλα ή ελπίζει πως η καταστροφή δεν θα τον αγγίξει, επειδή είναι μέρος του σημερινού συστήματος (π.χ. κομματικό μέλος).

Σαν στόχο έχουν σήμερα να χάσουμε την ελπίδα μας. Μην τους κάνουμε, λοιπόν αυτό το χατήρι. Αν χάσουμε την ελπίδα, αν χάσουμε τα όνειρά μας, αν χάσουμε τον δρόμο που οι προγονοί μας περήφανοι διαβήκανε, τότε θα μας έχουνε νικήσει.

Σήμερα θέλουν να μας βγάλουν μαζικά στους δρόμους. Να βγούμε σαν όχλος και να γίνουμε δικό τους εργαλείο, να γίνουν καταστροφές, να μας φορτώσουν την δική τους αποτυχία και στη συνέχεια να αυξήσουν τα μέτρα αστυνόμευσής μας, φυσικά για το καλό της χώρας και των πολιτών της.

Δεν λέω να μην αντισταθούμε. Φυσικά και πρέπει να αντισταθούμε. Αλλά τη στιγμή που πρέπει. Την ώρα και τον τόπο της μάχης -απέναντι στους εξανδραποδισμένους πολιτικούς και τον προστατευτικό περίγυρό τους- πρέπει να τα επιλέξουμε εμείς.

Οι μάχες κερδίζονται από εκείνους τους στρατηγούς που έχουν υπομονή, που διαλέγουν τον τόπο και τον χρόνο της σύγκρουσης και που μεταλαμπαδεύουν στο στράτευμα την γνώση της αναγκαιότητας της με κάθε τρόπο νίκης.

Εμείς σήμερα δεν έχουμε ούτε στρατηγό...! Πού θα πάμε;

Γι αυτό, λοιπόν, περιμένουμε. Αυτοί φθείρονται… Εμείς γιγαντωνόμαστε, γινόμαστε περισσότεροι, σοφότεροι και... -δυστυχώς γι αυτούς- πιό αποφασισμένοι, πιό σκληροί...

Στρατηγική χρειαζόμαστε και όχι αντανακλαστικές κινήσεις.

Αν γίνουμε όχλος, τότε είμαστε του χεριού τους.

Και σήμερα υπάρχουν τρόποι αντίδρασης που θα τους αποκαθηλώσουν σε μερικά εικοσιτετράωρα. Αλλά πρέπει να γίνουν συντονισμένα, χωρίς βία, με λαό που έχει κατανοήσει το πρόβλημα και κυρίως με υπομονή.

Τα μέχρι στιγμής δεδομένα δεν συγκλίνουν στο να γίνει αυτή η "σύγκρουση". Πρέπει να κάνουμε υπομονή, να φύγουμε από τη σύγχυση που μας έχουν "φορτώσει" και μετά τελειώνουμε με τα μίσθαρνα τρωκτικά που έχουν εισχωρήσει στην πατρίδα μας και που ξεπουλάνε τα πάντα, δίνοντας εμάς -τους Έλληνες πολίτες- ως δώρο.

Αφήστε λοιπόν, το νερό να κυλήσει στο ρυάκι. Άφησέ το να συναντήσει και άλλα ρυάκια, να γίνει ποτάμι. Αφήστε το ποτάμι να γίνει μεγάλο και μετά θα τους καταπιεί. Είναι απαράβατος νόμος της φύσης... Ο χρόνος είναι μαζί μας και αντίπαλός τους. Αυτός μας ζυμώνει, αυτός μας συνειδητοποιεί. Αυτός μας κάνει σοφότερους…

Συνοδοιπόροι στο δρόμο που η πατρίδα μας έκανε την τιμή να περπατήσουμε, είμαστε. Βαρύ το φορτίο, μεγάλη η τιμή. Ας σταθούμε στο ύψος μας, λοιπόν, χωρίς να τους επιτρέπουμε να μας κάνουν αντιπάλους... Στην ίδια γραμμή θα είμαστε απέναντι στα θηρία που σήμερα μας απειλούν. Άλλοι θα είναι στην αριστερή μεριά, άλλοι στην δεξιά, άλλοι στο κέντρο. Όμως, όλοι στην ίδια γραμμή, με τον ίδιο σκοπό. Να λευτερωθούμε, να δώσουμε στα παιδιά μας την προγονική γη λεύτερη. Μετά, εμείς όλοι μαζί θα φτιάξουμε -με την σοφία που θα έχουμε κερδίσει- μια πατρίδα καλύτερη, για όλους μας. Και όταν ένα δάκρυ κυλήσει στα μάτια σου, αδερφέ, να ξέρεις πως θα είναι δάκρυ χαράς και ευγνωμοσύνης στη ζωή και στο Θεό που σου δόθηκε η ευκαιρία και την τιμή να πολεμήσεις, σταθείς όρθιος και νικητής απέναντί τους.

Ας σμιλευτούμε, το λοιπόν, στο εργαστήρι της ζωής με το αμόνι, ας καθαριστούμε από τα περιττά και ας ετοιμαστούμε για την στιγμή που η ιστορία μας έδωσε το δικαίωμα να ζήσουμε, όπου εμείς θα αποφασίσουμε αν θα τιμηθούμε ή θα ντροπιαστούμε. Οι άμαθες ψυχές μας ριγούνε κοιτώντας την φωτιά, αλλά ετούτες τις ημέρες σμιλεύονται αντρείες ψυχές που θα βρεθούνε απέναντι σε δαίμονες και που θα τους νικήσουν. Περήφανα σμιλεύεται η δική σου η ψυχή και δειλά η δική μου...

Ας κάνει ο καθένας μας μια προσευχή για όλους τους άλλους συμπατριώτες και ας ετοιμαστούμε… Και θα γεννήσει η ελπίδα και θα ξανάρθει το φως, το χρώμα και θα γεμίσει ο αέρας με την γλυκιά μουσική της δικής μας νίκης...

Έτσι είναι γραμμένο στην δική μας ιστορία. Έτσι και τώρα θα γίνει... Και αυτή η στιγμή δεν αργεί. Σιμώνει τρέχοντας προς το μέρος μας...

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Από μία συνομιλία με έναν συμπατριώτη, που τον ευχαριστώ και τον τιμώ επειδή μου έδειξε την ανάγκη να μάθουμε από την υπομονή, που τώρα δεν έχουμε.